Filmy, w których Mads Mikkelsen nie gra jednookiego łotra

Gdy w Casino Royale Mads Mikkelsen obdarzył krocze Daniela Craiga szczególnymi względami, udowodnił, że potrafi być czarnym charakterem. Jednak jako aktor ma do zaoferowania znacznie więcej.

Nie zrozumcie mnie źle: oglądanie Mikkelsena w blockbusterach jest przyjemnością. Jednak gdy napatrzymy się jak próbuje zniszczyć świat (Doctor Strange), stara się zjeść najlepszych przyjaciół (serial Hannibal), zamęcza Bonda (Casino Royale) albo buduje broń masowej zagłady (Łotr 1), możemy wyrobić sobie dość jednoznaczny obraz duńskiego aktora. A tymczasem…

mads-interview-gif

Postanowiłem, tak dla równowagi, zrobić przegląd filmów, w których Mads Mikkelsen nie grał jednookiego łotra. Zacznijmy od czegoś oczywistego…

**Polowanie (Jagten, reż. Thomas Vinterberg, 2012)**

Żadna lista filmów, w których wystąpił Mads Mikkelsen, nie jest kompletna bez Polowania. Lucas to spokojny facet, który wiedzie spokojne życie. Pracuje jako opiekun w przedszkolu, wieczory spędza z przyjaciółmi – wszystko wydaje się być w najlepszym porządku. Sielanka kończy się, gdy mała dziewczynka oskarża Lucasa o molestowanie. Mężczyzna przestaje być traktowany jak człowiek i staje się zaszczutym zwierzęciem. A może tak naprawdę jest bestią? Mikkelsen wchodzi tu na wyżyny sztuki aktorskiej, a Złota Palma jest tego najlepszym potwierdzeniem. Polowanie to nieprzyjemna, ale ważna lekcja na temat ludzkiej natury.

Wilbur chce się zabić (Wilbur Wants to Kill Himself, reż: Lone Scherfig, 2002)

To może teraz coś lżejszego? Proponuję samobójstwo! Wilbur chce się zabić, ale jakoś mu nie wychodzi. Z każdą nieudaną próbą pogłębia się jego depresja i nawet doktor Horst (Mads Mikkelsen) nie widzi wielkich szans na poprawę. Zresztą lekarz w ogóle wydaje się średnio zainteresowany problemami swoich pacjentów, bo ma kilka własnych. Medice, cura te ipsum – to o nim! Ostatecznie okazuje się, że nie trzeba być dobrym lekarzem, by komuś pomóc. Z drugiej strony trzeba być dobrym aktorem, by takiego lekarza zagrać.

Zieloni rzeźnicy (De Grønne slagtere, reż: Anders Thomas Jensen, 2003)

W tym filmie Mads naprawdę błyszczy. A raczej błyszczy jego olbrzymie czoło. Svend to rzeźnik z kompleksami, który w przypadkowej śmierci elektryka dostrzega szansę na poszerzenie oferty swojego sklepu. Jeśli zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądałby Hannibal, gdyby był komedią, to w tym filmie jest kilka trupów… To znaczy: tropów! Dodatkowe punkty za podwójną rolę Nikolaja Lie Kaasa i ostatnią scenę, która w zaskakująco uroczy sposób wieńczy festiwal groteski.

**Praga (Prag, reż: Ole Christian Madsen, 2006)**

Christoffer i Maja przyjeżdżają do Pragi, by zająć się formalnościami po śmierci ojca mężczyzny. Wspólna podróż pogłębia kryzys, w którym znajduje się ich małżeństwo. Ten film doskonale pokazuje dynamikę wieloletniego związku, który – gdy znika wzajemna troska i zrozumienie – może zamienić się w koszmar. Co zrobić z relacją, gdy nie ma już miejsca na „my”? I dlaczego tak trudno zrezygnować z czegoś, co unieszczęśliwia?

**Błyskające światła (Blinkende lygter, reż: Anders Thomas Jensen, 2000)**

To najbardziej zwyczajny film Andersa Thomasa Jensena na tej liście, ale bohater Mikkelsena do zwyczajnych nie należy. Arne kocha broń i lubi swoich kumpli, jednak reszcie świata ma do zaoferowania głównie kopa z wyskoku i śmiech z wyraźną nutą psychicznego rozchwiania. Gdy zestawi się tę postać z charyzmatycznymi i zrównoważonymi mężczyznami, których Mads gra w Hollywood, to wyraźnie widać, jak szeroki jest wachlarz jego aktorskich umiejętności.

https://youtu.be/8bbzxy0y_iM

**Kochanek królowej (En kongelig affære, reż. Nikolaj Arcel, 2012)**

Tym razem Mads Mikkelsen wciela się w Johanna Friedricha Struensee, osobistego medyka duńskiego króla, Chrystiana VII. Wolnomyśliciel zręcznie lawiruje w sieci dworskich intryg. Odnajduje nawet drogę do serca (a potem łoża) samej królowej. Jeśli ktoś czuje znużenie na sam widok kostiumów z epoki, o finale romansu może przeczytać na Wikipedii – wszak to dramat historyczny. Jednak oglądanie tego filmu jest dużą przyjemnością – również za sprawą Alicji Vikander (królowa Karolina Matylda) i Mikkela Boe Følsgaarda (król Chrystian VII).

**Podziemny front (Flammen & Citronen, reż: Ole Christian Madsen, 2008)**

Płomień jest jednym z najlepszych agentów duńskiego ruchu oporu. Cytryna niechętnie sięga po broń, ale potrafi zachować zimną krew za kierownicą. Wspólnie wykonują rozkazy podziemia, oczyszczając Kopenhagę z nazistów. W tym dość prostym filmie Cytryna jest zdecydowanie najbardziej złożoną postacią. Patriota, mąż, ojciec, przyjaciel, bohater, zabójca i… zwykły morderca? Mikkelsen doskonale pokazuje wszystkie lęki i wątpliwości targające człowiekiem, który ma coraz mniej do stracenia.

Mężczyźni i kurczaki (Mænd og høns, reż: Anders Thomas Jensen, 2015)

Po śmierci adopcyjnego ojca dwóch nieporadnych braci wyrusza na małą wyspę. Mają nadzieję odnaleźć genetycznego ojca – ekscentrycznego naukowca – a z nim odpowiedzi na nurtujące ich pytania. To specyficzna komedia, w której jest wszystko – od A (jak absurd) do Z (jak zoofilia). Dania to cholernie dziwny kraj.

**Otwarte serca (Elsker dig for evigt, reż. Susanne Bier, 2002**

Przykładny mąż i ojciec poznaje piękną dziewczynę i musi odpowiedzieć sobie na pytanie: czy warto poświęcić dla niej wszystko? To klasyka nawet nie kina, ale życia – historia, która powtarza się bez końca, wszędzie. Dzięki takim ludziom, jak grany przez Madsa Mikkelsena Niels, psychoterapeuci zawsze będą lekarzami pierwszej potrzeby.

**Jabłka Adama (Adams æbler, reż. Anders Thomas Jensen, 2005)**

Poznajcie pastora Ivana – człowieka wielkiej wiary i patologicznego optymistę w jednej osobie! To pod jego skrzydła trafia neonazista Adam, by ostatnie miesiące wyroku spędzić w aurze duchowej odnowy. Przestępca postanawia złamać wiarę pastora, ale okazuje się, że Ivan ma spore doświadczenie w nadstawianiu drugiego policzka. Jensen powstrzymuje się od łopatologicznej ewangelizacji, ale i od wyśmiewania dogmatów. Nadaje swojej historii prosty sens: wiara w Boga jest nieważna, gdy wierzysz w drugiego człowieka.

**Tuż po weselu (Efter brylluppet, reż. Susanne Bier, 2006)**

Jacob Petersen zostawił w Danii dawne życie. Teraz mieszka w Indiach i pomaga dzieciom ulicy. Gdy kończą się pieniądze na działalność sierocińca, Jacob musi przyjąć zaproszenie bogatego biznesmena i wrócić do Danii, by omówić warunki dotacji. Szybko okazuje się, że sponsor ma w wizycie Jacoba bardzo prywatny interes… Susanne Bier powraca z filmem o kruchych, rodzinnych relacjach i cenie, którą trzeba zapłacić, by przekuć przeszłość w teraźniejszość.

Pozostaje pytanie, które padło w jednym z wywiadów: czy Mads Mikkelsen jest ideałem skandynawskiego mężczyzny? Nie wiem, nie znam się! A czy jest ideałem skandynawskiego aktora? Wiem, ale nie powiem!

Oglądajcie filmy, w których zagrał i oceniajcie sami!

Adam Zyskowski

Lubisz ten tekst? Skomentuj i udostępnij 🙂

4 comments

Mama w Barcelonie 30 marca, 2017 at 10:01 Odpowiedz

Z wymienionych przez Ciebue filmów oglądałam jedynie Jabłka Adama i Polowanie. Oba filmy świetne! Obejrzał również serial Hannibal. Świetna rola Madsa!
A tak A nie 30 marca, 2017 at 11:47 Odpowiedz

Czytając Twoją listę odniosłam wrażenie, że Mads gra w samych strasznych filmach :P. Ale pojawił się “Kochanek królowej” i od tego filmu zacznę przygodę z tym aktorem.
Para na film 30 marca, 2017 at 14:31 Odpowiedz

Jak dla mnie Mads Mikkelsen to jeden z najbardziej intrygujących aktorów – moja prywatna ścisła czołówka, zwłaszcza od czasu, gdy zobaczyłam go w “Polowaniu”. Z kolei w “Kochanku Królowej” moim zdaniem całkowicie przyćmił pannę Vikander, której tam kompletnie nie dostrzegłam i nie zapamiętałam, a fakt, że w ogóle się tam pojawiła, odkryłam po latach 😛 Tak dobry był tam Mikkelsen :>
Znakomite zestawienie wartościowych filmów 🙂
Pozdrawiam, Olu 🙂
Konceptualnik 30 marca, 2017 at 22:32 Odpowiedz

Nie znam człowieka. To moze oznaczac tylko jedno, musze nadrobić zaległości! Pozdrawiam Konceptualnik 🙂